Gawron i Wrona

Spotkała Wrona raz pana Gawrona
Piękna , pachnąca , i wystrojona.
Gawron przystanoł , spojrzał zalotnie,
I myśli sobie - a niech ją gęś kopnie.
Lecz rzecze do niej w te oto słowa.
Och pani Wrono co za spotkanie ,
Właśnie wybrałem sie na spacerek,
Taka pogoda jest w sam raz dla mnie.
Tak mówiąc sobie przy Wronie kroczy,
Spogląda tęsknie w jej piękne oczy,
Patrzy na piórka cudownie lśniące,
Na zgrabne nóżki w błocie grzęznace.
Wrona odwraca od niego głowe ,
Panie Gawronie , ja już nie moge ,
Gap sie pan prosze na co innego,
Skrzydła przy sobie ! ty stary lebiego!
Gawron sie plącze głupoty plecie,
Że chce sie żenić , że chce mieć dzieci,
Że jego miłość jest tak szalona ,
Dość tego! krzykneła nagle Wrona.
Wezme sobie za męża Sowe , ten to przynajmniej wie , po co nosi głowe.
Gawron ze złości zaczoł bić brawo-
Jakaś ty głupia stara purchawo ,
Więc śmiejcie sie ze mnie , łapcie za skrzydła !
Bo Gawron głupi ! ta gębe zbrzydła !
Kazdy go może zrobić w balona !
Nawet ta jędza , nawet ta Wrona !
To mówiąc otwarł swój dziób szeroko,
I myśli sobie -wydziobie jej oko !
Zrobiłby pewnie to w jednej chwili,
Lecz cóż sie dzieje ! och moi mili !
Wrona odwraca do niego głowe.
Panioe gawronie , ja już nie moge ,
Nie chce już kłamać i zwodzić pana,
Panie Gawronie , jestem zakochana,
Kocham już pana od wielu dni,
Panie Gawronie bądż mężem mi.

Dziwny jest ten świat :)

autor

likry

Dodano: 2008-08-06 19:35:55

Ten wiersz przeczytano 3573 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie