Gdy brak nadziei....

Poszerzam swoje horyzonty
byś mógł być blisko mnie.
Naginam konwenanse i schematy
aby nie stać się marionetką
uwiązaną nicią czasu...

Okno na świat teraz otwieram
i robię tunel między
naszymi wymiarami...

eksperyment międzygalaktyczny...

I oto zstępujesz z niebios nizin,
by przekazać mi dobrą nowinę.
Mówisz, że jestem święta
i zardzewiałym gwoździem z serca
wycinasz mi na dłoniach i stopach
stygmaty...

Upadam pod ciężarem bólu,
jednak o moim cierpieniu
nie będą głosić w kościołach...

Mówisz mi wstań! Jestem Bogiem!
Nazwij mnie jak chcesz Jahwe, Budda, Allach…

Nie słyszę Cię… umieram a wokół mnie nicość…

autor

Amatorka

Dodano: 2006-11-04 03:28:03

Ten wiersz przeczytano 543 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie