Gdy ją dajesz, nie ubywa

Do innej niepodobna,
i nie sposób jej określić.

Gdzie początek, a gdzie koniec.
Czasem końca nie ma.

Silna i niewidzialna.
Splata ręce, plącze słowa,
w głowie mąci, ciałem rządzi.

Przeszkód nie widzi.

Wzroku nie potrzebuje,
ani słów mówionych.

Gdy ją dajesz,
coraz więcej jej powraca.

Uskrzydlona i wspaniała.
Uśmiech budzi, dom zbuduje,
i oplata całą ziemię.

Chmur dotyka.

autor

Sonata.a

Napisany: 2019-02-15 Dodano: 2019-02-15 20:05:33

Ten wiersz przeczytano 686 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie