Gdy ma się głowę w chmurach

Gdy ma się głowę w chmurach we mnie dźwięk nierozpoznany
Zielone łąki, rozkwitłe sady, niebieskie jeziora układam w mozaikę
I uczę się słów na tą chwilę, a świat doskonaleje w tulony w fałdy
mojej uroczystej białej koszuli, którą ubrałem idąc do ciebie
Umykam z przestrzeni, świętuje nasze spotkanie

Idę bruzdą polem jak głos jak oddychanie
pośród drzew, jak gdyby te oczekiwały
moich do nich słów
w poszumie w ich konarach śpiewanie
Idę bruzdą polem
one już jesiennie gołe,
Niewesołe

Autor:sloznok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-09-09 Dodano: 2014-09-09 07:09:24

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie