Gdy mówię wierszem
Czy postępuję tak jak piszę
zadał mi ktoś pytanie,
bardzo mnie to zastanowiło
bo przecież nie moralizuję.
A z drugiej strony po namyśle
uznałem pytania stosowność,
może czytelnik odgaduje
z tekstu autora osobowość.
Jeśli tak jestem odbierany
to trzeba się uderzyć w pierś,
powiedzieć jasno, że się nie da
całości życia upchnąć w wiersz.
autor
zdzisław
Dodano: 2014-02-13 10:18:23
Ten wiersz przeczytano 728 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
wystarczy refleksja drobimy serca i myśli - to bardzo
wiele
pozdrawiam
Ciekawy wiersz, taki inny. Pozdrawiam.
Jasne, że się nie da.. ale wiersze jak mozaika tworzą
pewien klimat wokół autora :)
Ciekawy, refleksyjny głos w dyskusji na temat relacji
autora z czytelnikiem :)
Pozdrawiam :)
Niekoniecznie piszemy tylko o sobie.
Pozdrawiam!!!!
Jak każdy poeta, pozostawiasz furtkę interpretacji dla
każdego czytelnika, a ten niech bierze co chce:))))
Mamy ten przywilej że w wierszu się chowamy, albo
otwieramy.
Lubię Pana pisanie właśnie za szczerość.
Serdecznie pozdrawiam.
A ja bardzo lubię, jak mówisz wierszem.
Rzeczywiście, czasem zastanawia, czy to z autopsji te
wszystkie romanse, zauroczenia.
No ale poeta jest poetą.
Pozostaje się tylko zastanawiać:)
Pozdrawiam:)