Gdy pamięć umiera
Wciąż żywa przeszłość
siedzi w mojej głowie:
wujek Kazimierz
bezdzietni Drozdowie
samotni Dronie
ciocia Marysia
w pół złamany Walczak...
Nie ma ich już dzisiaj
i tylko myśl straszna
moje serce łamie,
że razem ze mną
umrze o nich pamięć.
autor
anna
Dodano: 2017-11-06 15:39:06
Ten wiersz przeczytano 1651 razy
Oddanych głosów: 61
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (51)
smutny wiersz ...i samo życie w nim jest ...
Czemu Aniu takie smutne myśli Aniu nachodzą Ciebie?
Wiem,że jesień, zima ale wkrótce wiosna i szukaj w
niej miejsca dla siebie.Pozdrawiam serdecznie.
Trzeba się z tym liczyć... że człowiek ma znaczenie
dopóki żyje...później różnie to bywa.
ładnie, refleksyjnie...cóż, taka kolej rzeczy+:)
pozdrawiam serdecznie
Poruszyłaś Aniu, ale taka prawda...bardzo dobry
wiersz;)Dobrej nocy.
Wiersz Anno dobry ale puenta znakomita, zmusza do
refleksji. + i Dobrej nocy.
myśle,że pamięć nie zaginie
pozdrawiam:)
Smutna refleksja wzrusza:) Ciepło pozdrawiam:)
Faktycznie to smutne, a może warto innym i niech
pamięć zaszczepić,
by przetrwała?...
Pozdrawiam Aniu serdecznie:)
Aniu smutkiem powiało... Pozdrawiam :)
Smutna refleksja.
Miłego wieczoru :)
Żywot ludzki jak widać to taki przechera, że gdy on
się kończy i pamięć umiera... pozdrawiam serdecznie
Smutna do mnie przyszla refleksja, pozdrawiam
Mówi się, że ci co odeszli żyją jeszcze tak długo -
jak długo my ich pamiętamy. Natomiast osoby przez nas
kochane, te nie odchodzą na zawsze.
Pozdrawiam i życzę weselszych myśli:)
Bezpotomni mają mniejsze szanse na pamięć.