Gdy przejdą lata...

Kiedy mi przyjdzie w kosmicznej wieczności
powstać na nowo,wzrosnąć nowym życiem,
to nie człowiekiem ani też zwierzęciem,
drzewem chcę zostać, tu w moim Beskidzie.

Dębem ogromnym, nieugiętym, wiecznym,
który lat setki w słojach swych objawia
korzeni dłonią tuląc się do matki,
czupryną z liści w niebie ojca sławi.

Gdy mnie pokona czas odwiecznie młody
i wiatru skrzydłem popiół mój rozwieje,
by w sercu matki co sie Beskid zowie
na nowe życie budzić mą nadzieję.

autor

sael

Dodano: 2007-01-14 10:29:05

Ten wiersz przeczytano 595 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie