Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Gdy runą filary

Mój świat płonie w złotej ognia koronie.
Dym wspomnień wznosi się po nieboskłonie.
Wiatr czasu rozwiewa to, co było moje.
Posyła w niezbadane odmęty swoje.
Zaś Ja ze spokojem, niczym w matki łonie,
Próbuję ocalić resztki moich wspomnień.
Gdy bezkarny Czas odbiera mi Was,
Filary wśród bezimiennych mas.
Jedynych, którzy chcą bym nie zgasł.


Jednym z nich zaś jesteś Ty, Aniele mój przemiły.
Mym światłem, gdy ciemność szpony wyciąga,
By wciągnąć mnie do swego jądra.
Ramieniem które wspiera, gdy ból serca doskwiera.
Głosem który trzyma, gdy przychodzi zła godzina.
Częścią serca mego, tak miłości łaknącego.
Teraz już nie stoję sam u świata przepastnych bram
Gdyż Ciebie mój Aniele mam.


Lecz Czas nie ominie i nas.
Mój świat nie zgasł, on nadal płonie,
A wraz z nim resztki moich wspomnień.
Znikniecie i Wy, moje cenne Filary.
Zaś Ja bez Was, w ciemnej otchłani,
Będę walczył ze swymi demonami,
Sam w popiołach świata mego.
Wśród chaosu, na kolanach błagać będę Czasu Pana,
Z sercem pełnym nadziei, że to się kiedyś zmieni,
Czekam na Światło.

Dodano: 2005-10-21 21:21:51
Ten wiersz przeczytano 960 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Miłość
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (0)

Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »