Gdy smutek dokucza
Nie bój się nostalgii niech odświeży
duszę
wyciszy Twe zmysły i zgiełk
codzienności,
a kiedy już minie i odpłynie w dali
uniesiesz się znowu na skrzydłach
radości.
Gdy smutek Cię dławi i przygniata ciało
w myślach głębi odnajdziesz nieraz
ukojenie
serce płacze tęsknotą więcej niż by
chciało
próbując odnaleźć miłości wspomnienie.
Musisz iść przed siebie by pokonać
Hydrę,
która Cię oplata bez litości cienia
marzenia swą siłą ukoją Twe zmysły
znów zaznasz radosną chwilę wybawienia.
Komentarze (4)
gdy smutek niepokoi twoje serce i umysł wróć do
wspomnień i marzeń,one ukoją pozwolą zapomnieć chodź
na chwilę
śliczny wiersz, chociaż wtedy gdy smutek dławi trudno
znaleźć optymistyczną nutę w tym zjawisku
O, jak ładnie i prawie dla mnie ( po wczorajszym moim
wierszu) :)))
Smutek, jak nocne koszmary, nie ma miary.