Gdy umysł zawodzi

Umysł zawodzi
Zatapiając się w upojnej
Śmierci świadomości
Biegnąc poprzez łąki beztroski
Przez ciepły lód
Ludzkiego zagubienia
Zrywa kwiaty
Wyrzucając je
Ku piekielnym niebiosom
Rozkojarzonych aniołów
Opadają z powrotem
Na zielone podłoże
Nie chcą wiedzieć
Że to koniec ich życia
Wypełnionego chlorofilem
TO NIC
TO NIC
Że koniec już zjadł łodygę
Dobiera się do umysłu
Żyją w błogiej nieświadomości
Małego dziecka
Stąpają po wąskiej ścieżce
Bezproblemu
To proste
Otumaniony umysł
Radioaktywnymi słowami
Zawodzi…

autor

Alex@

Napisany: 2002-04-30 Dodano: 2006-09-28 18:55:25

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie