GDY ZABRZMI duszy MUZYKA

Pięknie piszesz, aż przyjemnie przeczytać taki wiersz.
Pozdrawiam

..euforyczna, spontaniczna jak wulkan...'adoramus
te':)

Jeszcze brzmi muzyka w duszy, jeszcze brzmi. Szkoda
tylko, że nie umiem jej tak pięknie "wyśpiewać", tak
jak to Ty zrobiłaś. Wiersz bardzo mi się podoba.

...bo człowiek choc wiele razy się nie przyznaje w
głębi duszy kochac i kochanym byc chce...

Wiersz piekny i refleksyjny, pobudza wyobraznie do
glebi. Pozdrawiam..

mam slabosc do twoich wierszy - dzis szczeegolnie -
klimatyczny - i smiac sie nie bede sie smial... -
pozdro

Arcymistrzowski opis ewolucji uczuć i wiersz; w
treści, w stylu w percepcji itd. - bravissimo.
Pozdrawiam :)

Mozna utonac po uszy sluchajac takiej muzyki...sama
przyjemnosc

Droga Ulo po raz kolejny czytam Twój wiersz z zapartym
tchem,umiesz poruszać najdelikatniejsze struny mojej
duszy, BRAWO!

...w tym wybuchu wulkanu widzę narodziny nowego świata
a może człowiek dostrzegł błękit nieba...

Dzisiaj taki wygłaskany,łaskawy..+pozdrawiam

Ula po raz kolejny zanurzam sie w twoje słowa aby z
rozkosza posłuchac koncertu jaki dzis nam
proponujesz....pozdrowionka...

"wynurzył się człowiek jak
pierwszy morza mieszkaniec
szuka wyżej błękitu

kocha..." - piękny opis narodzin...

Pobrzmiewa dziś jakby hołd, kantata... W przebogatych
obrazach dostrzegam czegoś narodziny (miłość),
niewidzialnego tego sprawcę i człowieka, dążącego
poprzez nią gdzieś poza, gdzieś wyżej, a więc i
głębiej... Piękny i radosny wiersz, z nutą głębszej
refleksji i podtekstu... Ciepło pozdrawiam.

z człowiekiem tak juz bywa gdy róna nieraz w
błekicie..to pozniej idac przed siebie niszczy nam
dane zycie.............pozdrawiam ulenka