gdy zdążysz pokochasz...

W cichym zakątku na skraju Paryża
mieszkała sobie dziewczyna
skromna jak słońce mowa ubrania
już od zarania szyła na maszynie

krzątała się cicho zrobiła herbatę
poszła do sklepu kupić sałatę
sałatę kruchą schrupać by trzeba
do tego śmietana sól na grzbiecie

i posoliła fajna jej mina
spojrzała w okno o jaki piękne jest życie
aż mowa srebra stała się wszystkim

''srebro i złoto to nic chodzi o to''
będzie i młodość i i Wiosna radość
dusza radosna zasiadła do krosna
to tak jak z wrzecionem ukuła

sztywnikiem się... a po roku
znalazł ją książe i ucałował
w policzek ją dawniej
mówiono ze taki całus

fala zdradziecka Judasz
okularnik wrota zamknięte
gdziezes ty podział swoje serce...

Wodnik i Ryba infuła zdarzeń
Wars i Sawa Warszawa kochana...



J.P.

autor

kryst...

Napisany: 2020-07-02 Dodano: 2020-07-02 06:34:15

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie