Gdy zostaje się zapomnianym, to...

Dzisiaj III rocznica samotności

Wywołuję ciszę w pamięci

Nie wywołuję w sobie złych wspomnień
by przeszkadzać nocy jej smutnego trwania
Nie czytam jej płynącej miłością poezji
przychodzi czas wolnego jej zapominania

Odgarniam dłońmi z przed oczu jej oczy
pokochałem, poezja mówisz innych jednoczy
Gdy zostaje się zapomnianym, to czas jesieni
jak bukowy złoty liść w kałuży leży

Chodzę w kieracie wymawiam zaklęcia
okłamuję samego siebie, ze nie ma wyjścia
Zbliża się czas miłości, wiosną dotykany
cisza od niej, nie ma i nie będzie już zmiany

Wychodzę na spienioną fale jeziora
Wołaj jej imię, gdzie, gdzie dziś jest ona
Wykrzyczeć niebu, że była w pięknie urocza
Nie wywołuję jej twarzy, pozostanie w sercu ona ikona
-moja żona

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2018-05-13 Dodano: 2018-05-13 08:23:43

Ten wiersz przeczytano 367 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie