Gdyby?
Odebrano mi skrzydła nie wzniosą się ku
niebu,
pod wodą bez skrzeli brakuje mi tlenu.
Matko naturo zmieniając nasze ciało,
dałaś nam wiele i wiele zabrałaś.
Może teraz w przestworzach byłbym ptaków
przywódcą,
W oceanu głębinach - morskich stworzeń
królem!
Nie dałaś mi szansy wyboru!
Więc jestem człowiekiem - dziękuję!
autor
Dominik tiMaskA
Dodano: 2011-02-28 23:28:17
Ten wiersz przeczytano 648 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
i... bądź człowiekiem... na ile się tylko da, mimo
pragnień o lataniu, mimo tęsknot do głębi..., a może
przede wszystkim dlatego :)