Gdyby tak….mieć...
Gdyby tak sny w rzeczywistość zamienić,
gdyby tak świat marzeniami dotlenić.
Gdyby tak dotknąć naprawdę chmury,
gdyby bez skrzydeł polecieć do góry.
Gdyby naprawdę różdżki istniały,
gdyby tak kredki uczucia malowały.
Gdyby tak umieć przytulić każdego,
gdyby tak kochać człowieka i nie widzieć
błędów jego.
Gdyby tak uśmiechy fruwały po niebie,
gdybym tak teraz widziała Ciebie…
Gdybyś był jedną z nutek, co słyszę w
piosence,
gdybym na wietrze poczuła Twe serce.
Gdybyś swe troski złożył w łódeczce
i lekko popchnął do jeziora w łzawiącej
beczce.
Gdybyś pozwolił, że na brzeg wyjdę ja
i będę tą, która przyjaźń Ci da.
Gdybym odczytać tak mogła Twe troski
i zamienić je mogła w radości aniele
włoski.
Gdybyś tak nagle poczuł się szczęśliwy,
promień radości przeszedłby mnie
dotkliwy.
Gdybyśmy przyjaciółmi od tej chwili byli
i uczuć swych żadnych nigdy nie kryli.
Gdyby tak wiedzieć zawsze i wszędzie,
Że co by nie było, przyjaciel z Tobą
będzie!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.