Gdybym była

Gdybym była niebem zrosiłabym deszczem
Każdy skrawek ziemi całkiem suchy jeszcze
A w skałach drążyłabym bruzdy głębokie
Krople wniknęłyby w koryta szerokie

Rzek pędem płynących rodząc tym powodzie
Aby wszystko zalać wszystko stopić w wodzie
By wszyscy ujrzeli smutku mego siłę
By mogli go poczuć w podwodnej mogile

Gdybym była ziemią dróg łuki bym zmiotła
Ażbym wszyskie troski z troską swoją splotła
Ażbym zjednoczyła ból swój z bólem świata
Który ludzi w czasie katastrof oplata

Rozstąpiłabym się pod ich nóg krokami
Pod drzewami latarniami budynkami
Bezlitośnie zatrząsłabym całym światem
By pokazać mu jakim był dla mnie katem

Gdybym była słońcem wznieciłabym ogień
Którego żar strawiłby ziemię odłogiem
Pozostawił puste piaskiem zlane pola
Z wszystkim zjednoczyłaby się iskry wola

Iskrą rozpaloną szczerze wrzącym gniewem
Stworzyłabym dzieło tego dzieła siewem
Rozdarłabym w strzępy wszelkiej siłę wiary
A drogę do nieba dymem skryła szarym

Gdybym była wiatrem zdmuchnęłabym drzewa
A korzenie silne - niczym marna plewa -
Posłałabym w górę na wielkie igrzysko
Śmiercionośny taniec który niszczy wszystko

Mogłabym zjednoczyć ziemi płaty z niebem
Posłać gdzieś w przestworza domy kwiaty glebę
Jeden krótki oddech - długi krzyk bezradny
Wiatr zagłuszy bólu wołań ciąg dosadny

Gdybym była byłabym - była naprawdę!
Zniszczyłabym kłamstwo i zabiła prawdę
Po co dwa wymiary - świat o jedność woła
Stworzyłabym jedność a w niej - nicość zgoła

autor

Nike2017

Napisany: 2018-05-20 Dodano: 2018-05-20 18:34:21

Ten wiersz przeczytano 1068 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie