Gdybyś odszedł kochanie
Gdybyś odszedł kochanie,
kiedy jesień nastanie.
Ja zostanę czekając na wiosnę.
Będę bardzo tęskniła,
dniem myślała nocą śniła.
Moje serce o ciebie bardzo zazdrosne.
Zawsze w sercu i głowie,
także w codziennej mowie.
Iskrą płonie zakochanie rozkoszne.
Nie dam umrzeć miłości,
by trwać dalej w marności.
Niepotrzebne nam życie żałosne.
Więc pozwól i ty kochanie,
aby nasze chwilowe rozstanie;
powróciło z bocianami na wiosnę!
Komentarze (31)
takie z życiem. pozdrawiam
miłość ptakiem niech powróci wtedy serce nie będzie
się smucić:)
Piękny wiersz i niech wiosna zawita jak
najprędzej.Pozdrawiam serdecznie:)
to musiało być pięknie skoro w bocianie nadzieja:)
pozdrawiam z humorkiem:)
Teresko! życzę, żeby nigdy nie odchodził:) dziękuję
Kochana za wsparcie:))))
Miłego wieczoru Tereniu :)
Ładnie o uczuciu,które jeśli silne,to z pewnością
przerwa
i będzie cieszyć dalej na wiosnę.
Pozdrawiam serdecznie:)
Ładny wiersz, Wiosną miłość zakwitnie purpurą jak
najpiękniejsza róża:) Pozdraiam z uśmiechem:)
Andrzejku dziękuję
jestem wzorem wierności bez
Odyseusza i miłości...
pozdrowionka
Dzięki Tereniu :)))
za miłą wizytę i za super wesoły komentarz :)
Pogodnie jeszcze raz pozdrawiam :)
ładny wiersz, warto czekać na "Kochanie", tak jak na
wschodzące słońce.. ;-)
Dużo pięknej emocji Penelopo:) miłego dnia
Chacharek Posiadam empatię, ale chyba mam prawo
napisać też, że coś jest napisane prostym językiem czy
coś w tym rodzaju i nie wydaje mi się, abym takim
komentarzem kogoś obrażał.
sztuką komentowania nie jest pisanie podoba mi się czy
nie ładnie itd tylko uchwycenie co autor miał na myśli
i opisanie tego ale tekst trzeba rozumieć i mieć w
sobie trochę empatii żeby tego dokonać
Próbowałem kiedyś pisać krótko i na temat na zasadzie
"podoba mi się", "nie podoba mi się", "może być".
Niestety ale to też było źle odbierane. Nie wiem jak
mam komentować, aby było dobrze i szczerze, a nie
potrafię kłamać nawet w tym wirtualnym świecie.
Cokolwiek napiszę czy to pozytywnie czy negatywnie, to
i tak jest źle przyjmowane.
Wiosną przyroda i miłość budzą w sercach ludzkich
największą radość.
Piękny wiersz Teresko :) Pozdrawiam serdecznie.