Gdzie?

Gdzie?
Jestem...
Gdzie?
Nie wiem... nie pytaj
Słyszę przez mgłe jak kruki sennie kraczą
Czuję jak ziemia przesycona od deszczu

Patrzę w dal, widzę mrok
krople spadają powoli
w głowie ciągły szum

Runęłam nagle powoli na ziemię
na ziemie błotnistą
która niczym matka wszystko przyjmie

Zaciskam w dłoniach błoto
zamykam oczy
łapie ostatni oddech
i już mnie nie ma
odeszłam, na zawsze
Tylko płacz słychać w oddali
I pytania do Boga Dlaczego Ona?

autor

Bertunia

Napisany: 2013-08-11 Dodano: 2013-08-11 22:34:03

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie