gdzie jesteś ?

gdzie jesteś ?
zapomniałam jak się dotyka gwiazdy
gołymi palcami


jak to jest
rozrywać niebo
bez rękawiczek


wyginać ścięgna
piorunów
w rogale
które można polać miodem
i umoczyć w mleku


albo w nici
którymi można obszyć niebo
żeby nie uciekło


którymi można
wyrwać z niego
serwetkę


i pokryć nią stół
nagi
pusty
twardy
bez niej


gdzie jesteś ?
księżyc zerwał się ze smyczy
pobiegł w mrok


jak pies
któremu zabito właściciela
a przywiązany do drzewa
oszalał



----------------

za chwilę świt
każe mi zjeść śniadanie
a ja nie umiem
nie chcę
nawet otworzyć ust


słońce
swoim przebiegłym scyzorykiem
zrobi mi kolejne nacięcie
puste ręce
włożą do niego pokarm
jak sól – w ranę


bo bez ciebie wszystko jest cierpieniem

autor

Marta Surowiecka

Napisany: 2018-06-06 Dodano: 2018-06-07 00:22:11

Ten wiersz przeczytano 788 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie