Gdzie się schowały marzenia?

Dziś siedzę i myślę gdzie mogły się schować ludzkie marzenia,
skoro ludzie twierdzą, że żadnych nie mają,
bo to bez znaczenia.
Nie ma ich schowanych w biurku ani w szufladzie,
chyba nie tędy droga, więc podążam innym śladem.

Może pośród wielu innych spraw odłożone są na potem?
W końcu tak łatwiej, gdy marzenia nazywane są zbędnym kłopotem.
A może leżą gdzieś obok, czekając na chwilę spełnienia,
lecz nie mogą się doczekać, bo "jest dużo do zrobienia"?

Nie umiem tego pojąć i objąć myślami,
jak można nie marzyć, chociażby nocami?
Czy też mówić, że się nie posiada marzeń,
oczekując jednocześnie upragnionych zdarzeń?

Nie wiem czy zagadkę tą rozwiązać jestem w stanie,
jednak wiem na pewno, że ja marzyć nie przestanę.
Nie wierzę nikomu, kto mówi, że nie marzy,
to jak z radością wyrywać kartki z kalendarzy.
To jak jeść truskawki i nie czuć ich smaku,
moknąć na deszczu, nie mając kubraku.
To jak spacerować po łące i nie widzieć kwiatów,
żyć na przestrzeni nie jednego a dwóch światów.
To nie cieszyć się tęczą i nie słyszeć oddechu,
nie podarować nigdy nikomu uśmiechu.
Nie podać ręki komuś w potrzebie,
nie znaleźć się z nikim w tym samym niebie.
To nie zachwycić się smakiem cukrowej waty,
nie wyczekiwać z utęsknieniem urodzinowej daty.
Nie czekać na słońce i cudowne wakacje,
nie zwracać uwagi na pachnące akacje.
To w strachu przed czymś, nie wyjść z ukrycia,
marzenia są najlepszym, co można dostać od życia...

Marzenie/ marzenia, spełnienie, niespełnienie,
jest/ są, lepsze jest istnienie.

"Człowiek bez marzeń to człowiek bez nadziei. Życie bez nadziei to życie bez celu..."

autor

*waterfall*

Dodano: 2012-06-25 19:11:40

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie