Gdzie sny, gdzie my, gdzie...

Rysowałam Ciebie snami, łzami malowałam,
mgieł najczulszym aksamitem ciało ubierałam,
a gdy oddech dałam w darze, istnieniem się stałeś,
kawałkami serce swoje w Tobie poskładałam.

Gdy oddałam już marzenia, gdy jawą zadrżałeś,
bez pospiechu, pewny siebie w świat powędrowałeś,
tam szukałeś szczęścia swego, we łzach pozostałam,
gdyś Ty błądził, ja nadzieję tylko w sobie miałam.

Czas mi rany pozasklepiał, utulił zwątpienie,
zaprowadził martwą duszę na uprawną ziemię,
i nakazał zmartwychwstanie co już pogrzebane,
co się zdało w martwym sercu na zawsze oddane.

I wróciło z mrocznych dali promieniem radości,
zajaśniało ogniem w oczach, płomieniem miłości,
dzisiaj sercem patrzę w życie, ty smutek kosztujesz,
gdy pragnęłam, Ty odszedłeś, a teraz żałujesz.

autor

smutne oczy

Napisany: 2007-09-26 Dodano: 2007-09-29 01:10:55

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie