gdzieś daleko stąd
pozostawiłeś swój dom
gdzieś daleko stąd
dziś z tęsknoty dłonie drżą
nie powrócisz doń
zieleń trawy tam soczysta
a w niej mała rzeczka bystra
krętą drogą płynie wciąż
gdy z tęsknoty dłonie drżą
dach czerwony nad nim dym
ciebie dawno nie ma w nim
rośnie sosna ponad okna
po pokojach tańczy wiosna
chciałbyś tam zamieszkać dziś
lecz z tęsknoty tylko dłonie drżą
/ I.Ok./
autor
Czatinka
Dodano: 2010-04-08 11:21:11
Ten wiersz przeczytano 3372 razy
Oddanych głosów: 67
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (63)
Piękny wzruszający wiersz. Widziałem te drżące ręce i
podejrzliwie patrzę na własne. Pozdrawiam
Czatinka wiersz można dwojako interpretować ,wrócić do
przeszłości albo wrócić na stare śmieci ,osobiście
znam wielu starszych ludzi którzy ,,chcieliby tam
zamieszkać dziś,
ale z tęsknoty tylko dłonie drżą," jadą patrzą na
swoje wracają -są smutni ... temat twojego wiersza
jest jak morze ... tyle tragedii ludzich ...a!!! nie
będę ci truła. pozdrawiam serdecznie.
Najsmutniejsze to ten pusty dom... Serdecznie
pozdrawiam.
Czatinko, jakże pięknie opisałaś dom z dzieciństwa,
uroczy. Pozdrawiam serdecznie.
Jest taki dom do którego serce ciągle tęskni, często
jednak nie ma już powrotu.
Twój wiersz rozczulił mnie bardzo..
...niezbadane są wyroki boskie, nie zawsze możemy być
tam gdzie zostawiliśmy serce...
wiersz pełen tęsknoty, za ukochanym miejscem.....to ma
w sobie jakąś magię.....a dłonie z tęsknoty drżą.....
To co było już nie wróci... Serce tęskni. Wspomnienia
wiecznie żywe. Ładnie napisane.
odniosę się tylko do formy, nie do treści:
nie trzeba szukać "na siłę" rymu, jeśli go nie ma, lub
słowo, którego musimy użyć (by się rymowało) będzie
brzmiało sztucznie, nienaturalnie - możemy napisać co
nam serce dyktuje i zostawić wiersz biały, albo
zdecydować się na rymy a,b,a,b. (lub podobne)
I wtedy, jeśli się nie rymuje:
na łące już żółte kaczeńce
powiedz biedronce!
to sie rymuje:
kaczeńce żółte już na łące
powiedz biedronce!
faktycznie tak często jest...chcialoby sie wrócić do
przeszłości, a tam niestety obcy ludzie, zmienione
miejsca, inne lico
Ciekawa zmiana stylu u Ciebie i ..jest piękny wiersz,
rytmicznie i chyba metaforą tchną drżące ręce( drżace
ręce to starość, a że z tęsknoty to czuję
podtekst"drżące serce"). Puenta pełna sensu, chociaż
pomajstrowałabym nad jej stylem, poszukała rymu by
nie odstawała od poprzedzających strof. Na pewno
zachowałabym drżace ręce. Powtórzę, wiersz piękny.
wzruszyły mnie twoja słowa przesiąknięte
tęsknotą...pozdrawiam
Tęsknota za miejscem ma w sobie coś romantycznego,
tęsknota za osobą sprawia ból.
wiersz roztęskniony.... choćby nowy dom w złocie- to
nie zastąpi tego, w którym serce mieszka.... piękny
wiersz.... pozdrawiam...
Tęsknota za prawdziwym dowem, ja tak
odebrałam.Pozdr...