Gdzieś w głębi...

W ogromie świtu gorejącego w rozpaczy,
W czeluściach chmur skłębionych obficie,

Gaśnie serce, jakby powoli, a w głębi tajemnice…

I jeszcze ciepło tchnięte zaszczytem
unosi się resztkami sił,
By zapomnieć przepaść duszy, by zgasić pożar, który wciąż się tli

Na sercu blizna zostaje,
w zegarze pustka… tyka beznamiętnie,
zasnuta przestrzeń, czerwona toń,
oddycha obojętnie,

wzniecone muskaniem,
zdeptane nadzieje,
pokryte nalotem, nieodkurzone emocje

i choć nie zmierzcha się lecz dnieje,
umiera we mnie życia cień ...samotnie.

Są takie dni... dla tych którzy miewają czasem "dołek" z powodu życiowych spraw

autor

Zielona Mrówka

Napisany: 2009-01-01 Dodano: 2009-03-09 12:25:57

Ten wiersz przeczytano 549 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie