Gdzieś po drugiej stronie. Sonet

Po drugiej stronie cienia gdzie wzrok nie dociera,
gdzie światełko w tunelu stapiają ciemności.
Nie znają doznań żadnych, nie znają miłości -
uczucie więc usycha i jak kwiat umiera.

Po drugiej stronie lustra nie ma rysów twarzy,
przygaszone źrenice straciły odbicie.
Wyblakły jak łuk tęczy, jak zorza o świcie,
tylko księżyc za oknem z lekka się rozmarzył.

Po drugiej stronie życia wystygły marzenia,
nie ma cierpień, rozpaczy i nic już nie boli.
Najcięższy nawet grzech dozna odkupienia,

choć przeklęte sumienie zżera cię powoli.
A może los zatrzymać, odrzucić wspomnienia,
i przeszłość ze zwierciadła z siwą brodą zgolić.

autor

Stumpy

Napisany: 2017-10-08 Dodano: 2017-10-08 09:33:01

Ten wiersz przeczytano 702 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie