Gdzieś tam

potrzebne jest nam piękno, lubimy się nim otaczać, dla
lepszego samopoczucia, dla natchnienia.

Pięknie, choć smutno, zamknij oczy i pomyśl ile piękna
jest w okół , a potem wyjdź i zobacz to w
rzeczywistości i ciesz się chwilą, bo tylko one są
piękne... z serca pozdrawiam i dziękuję :)

Luizo-zmień otoczenie. Wyjdź na spacer, poobserwuj
przyrodę. Wyjedź za miasto. Zobacz jakiś inny
krajobraz i poobserwuj zwierzęta. Poczytaj w
internecie prasę. Może coś cię zainteresuje a nawet
zdenerwuje. Opisz to. Serdecznie pozdrawiam.

Stara podrapana kamienica może nie jedno dać
natchnienie: np
.W najczarniejszym zaułku na Pradze,
w mrocznej sieni co uszła uwadze
spłoszonego przechodnia,
zapłonęła zapalniczka.
I w tym krótkim błysku ognia
oczy zaświeciły bazyliszka.

Okno w mrok zaglądało ślepym oczodołem.
Szelest.Przystanąłem z pochylonym czołem.
Odgłos kroków nagle się urwał.
Ktoś kartkę rozświetlił przy twarzy
usłyszałem krótkie ..

Samo przyjdzie, po cichutku na paluszkach:)

Poszukaj piękna, pewnie jest gdzieś blisko.
Pozdrawiam:)

stara kamienica to dom z historią,każde okno to inna
opowieść...smutny ale ładny wiersz,pozdrawiam

Można dostrzec w każdym istnieniu coś co poruszy naszą
duszę nawet w tej kamienicy. Przecież ona chowa
rodzinne domy, plany na przyszłość, nie jedną
intrygującą przeszłość, tajemnice. To w te mury się
wypłakujesz to im zarzuć znudzenie i brak natchnienia
i to te same mury pokażą ci że nie w nich tkwi
przeszkoda.

dobrze postawione pytanie... wyjść, po prostu z domu
trzeba :-)

Jak szukać nowego spojrzenia kiedy ciągle te same oczy
patrzą jak szukać poprawnych konstelacji w tym wierszu
kiedy słowa poprawnie brzmiące nie chcą współbrzmieć a
jednak to możliwe a nawet prawdziwe zdania tworzą
prawdę nie do rozszyfrowania

Odpowiem Ci: Wyjdz z kamienicy, pochodź po lesie,
łące, stawie... Muza sama przyjdzie. Wiersz ciekawy.