Geniusz Chuda i Artystka

Czwarte piętro ósma wieczór
Kluczyk w drzwiczkach hałas robi
Artystka zdejmuje wierzchni ubiór
Przez korytarz nóżkami drobi

Co ten Geniusz dziś muzykę
Głośno tak nastawił
Ja zmęczona przez praktykę
A ten się dobrze bawił

Myśli Artystki trwały sekundę
Teraz wchodzi do salonu
Czy jest gotowa na rozstrzygającą rundę
Nie lecz ktoś dostanie akt zgonu

Widzi nie wierzy ale patrzy oczy przeciera
Bordowy dywan odgrywa rolę kanapy
Chuda ustami o usta Geniusza ociera
W tle wino świeczki stare zdjęcia i aparaty

Szok i nagły zryw tej dwójki przyjaciół
Najlepszych znajomych ze szkoły filmowej
Geniusz ma minę jakby wylał na siebie wrzący rosół
Chuda wychodzić chce ma twarz zalęknionej

Hola hola mili moi nie tak prędko
Stanowczym głosem Artystka mówi
Na zielonym fotelu rozsiada się miękko
Reszta czeka aż przemówi

Chuda czy mogłabyś poczęstować mnie papierosem
Ta bez słowa wyjmuje paczkę
Przecież już nie palisz Geniusz wtrąca grobowym głosem
Chuda możesz już iść sama znajdę podpalaczkę

I siedzi Artystka w swoim zielonym fotelu
Nogę na nogę założyła
Myśli o niedoszłym weselu
O doniczkę peta zagasiła

A Geniusz stoi jakby korzenie zapuścił
I nic już się nie odzywa
Myśli Artystkę chyba Bóg opuścił
Ona teraz wstaje i usta ze śmiechu zakrywa

Wychodzi na balkon patrzy na panoramę
Na gwiazdy i na samą siebie
Przyznaje pod nosem pora przerwać tę dramę
Moja miłość zwycięży dziś nienawiść pogrzebię

I tak oto złość dostała akt zgonu
Czy Artystka kiedyś żałowała
Cieszyła się że nie zrobiła tego wieczoru Sajgonu
Lecz ufać Geniuszowi już nie umiała

autor

Isani

Napisany: 2017-02-25 Dodano: 2017-02-25 09:07:16

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie