Geometria życia
Geometria życia
W ludzkiej geometrii tylko one;
W czasie i w przestrzeni wyznaczonej,
Sinusoidy życia faliste.
W górę, jak ku chwale wiekuistej,
To znów w dół, ku klęskom, ku rozpaczy,
By nie zdążyć glorią się uraczyć.
I rzecz dziwna się z tą falą dzieje,
Bo amplituda wahań maleje,
W miarę, gdy współrzędna czasu rośnie
I biegnie przed siebie coraz prościej,
Bez wzniesień stromych i nagłych
spadków,
Aby prostą stać się na ostatku,
Którą wielki cyrkiel, nie wiedzieć skąd,
Zatoczy i zamknie wnet życia krąg.
Andrzej Kędzierski, Częstochowa
16.08.2013.
autor
andreas
Dodano: 2013-09-01 18:01:19
Ten wiersz przeczytano 958 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
świetnie o linii życia
W rzeczy samej :-)
ciekawie - cyrkiel zamyka koło
i albo jast gorzej, albo wesoło
Pozdrawiam serdecznie
bardzo ciekawy wiersz, pozdrawiam cieplutko
w życiu człowieka sinusoidy mają drgania jak prąd
okrsowom amplitudą aż calkiem wyladuje
w stan skupienia w:)
Dokladnie tak:)
Pozdrawiam.
Jeszcze nie pora , jeszcze nie czas zakreślić cyrklem
życie , jeszcze tyle wzlotów i upadków a miedzy nimi
chwile radości ... fajne kombinacje z matmą
..Pozdrawiam ...
ciekawe pozdrawiam
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam
Raz opadając, raz się wznosząc,
aby pośrodku gdzieś odpocząć!
Pozdrawiam!