Gęsta krew
W moich ustach słowa
wierzą że mają jakieś
znaczenie
w moich oczach słońce
przebija chmury
i lśni
w moich dłoniach dotyk
przemawia wciąż
aksamitem
a w moim sercu?
samotność pompuje
gęstą krew
autor
m13m1
Dodano: 2012-02-26 01:16:48
Ten wiersz przeczytano 699 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Aż do szpiku samotny, to się czuje.
Pozdrawiam:)
Taki piekny wiersz a tak niedoceniony no ale tu wolą
punkty dawać na kobite ze wsi co pisze o rumiankach w
kolorze burgundach i zadrzewionych połoninach:)tak się
zna i na pisaniu i taką ma wiedzę:)
Pełna smutku i tęsknoty, piękna
miniaturka...Pozdrawiam serdecznie...
Wiersz refleksyjny bardzo ładny:) skarga, bo dlaczego
jesteśmy samotni mimo szczerości i subtelności,
dlaczego gęstnieje krew?Samotność poszukuje odpowiedzi
Pozdrawiam
Ładny autoportret. Pozdrawiam.
Pięknie o samotności i tęsknocie. Przyjdzie taki czas,
kiedy słowa będą karmić swoim wyznaniem, słońce
rozświetli oczy najpiękniejszym blaskiem, dłonie
nasycą się pieszczotą a serce dozna ukojenia.
Pozdrawiam:)
Pięknie o samotności i tęsknocie. Przyjdzie taki czas,
kiedy słowa będą karmić swoim wyznaniem, słońce
rozświetli oczy najpiękniejszym blaskiem, dłonie
nasycą się pieszczotą a serce dozna ukojenia.
Pozdrawiam:)
smutna ta miniaturka... wymowna