w głąb siebie

niewolnicze koło logiki
wyuczonych zachowań
tworzy gęste chmury
niepotrzebnych impulsów

przebijam się przez
obłoki terabajtów
zaciągniętych zobowiązań
paradygmatycznej formy myślenia

na drodze zwój fantazji
patrzy swoją nagością
nagryzając rajskie jabłko
rozkłada wachlarz doznań

obok fabryka słowa
odgłosy pracujących maszyn
płacz przekuwanych myśli
zmaterializowane marnieją

uciekam w kierunku ukrytej
w człowieku cząstki Boga
przezroczystej niezmodyfikowanej
przez procesy poznawcze

cichej skromnie milczącej
trudnej do uchwycenia
zwerbalizowana językami tego świata
osobistej niemożliwej do przekazania

autor

raskolnikowski

Napisany: 2018-12-19 Dodano: 2018-12-22 01:16:31

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie