Głębia

Dla mej Muzy i Nimfy... pozwól mi się otoczyć aurą uczucia...

Księga Twej duszy mnie onieśmiela
Miłość i namiętność Ciebie wybiera
Serce me wiecznością do Ciebie płonie
Jednak Ty ciągle w niedostępnej zasłonie
Przy lśnieniu Twych oczu słońce się kłania
Twe boskie spojrzenie mą radość wyłania
Każde Twe słowo jest arią natchnioną
Zapach zaś Twój niebiańską jest wonią
Wcielenie Twe symbolem piękna zostało
Afrodyta -Twe imię wtedy rozbrzmiewało
Z alabastrowej cery Twe piękno,też słynie
Tak anielskie zjawisko nigdy nie przeminie
Słowa te dowodem uczucia, którym Cię darzę
Jednością być z Tobą -tylko o tym marzę
Urok rzuciłaś na me myśli spragnione
Zaklęcie miłości z Twych ust popełnione
Zostałem zamknięty w swego serca niewoli
Lecz Ty mnie nie chcesz,a to strasznie boli
Daj mi więc szansę -nie żyj wspomnieniami
Stwórzmy inną drogę -przeszłość jest za Nami
Napisałem wiersz ten, jako szczere wyznanie
Nadzieją żyję że serca mego usłyszysz wołanie

Dla wszystkich Romantycznie Zakochanych... Nie poddawajcie się -walczcie z całych sił...

autor

Dagon

Napisany: 2007-05-20 Dodano: 2007-05-21 08:28:36

Ten wiersz przeczytano 536 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie