GŁÓD

Twoje dłonie
którymi wkładam sobie pokarm pod skórę
są daleko stąd


spojrzenie które rumieni moją krew
ślina która ją odżywia


z głodu rysuję twoje dłonie
ale są puste
jak zaułki miasta
albo przystanek ostatniego nocnego autobusu
a spojrzenie które narysowałam
niewidzące

narysuję twój zapach
widzę zapach
jest przytulny i bezpieczny jak dom
jest sycący i przyjemny jak ciasto


czuję dotkliwie pragnienie czucia twojego zapachu


stoję w zimnym pomieszczeniu z
wyrwanym dachem
poprzez szczurze źrenice ścian
widzę go, złotą aureolę
twój zapach
uśmiecha się do mnie


nozdrza chwytają garściami
przezroczyste owady powietrza
które brzęczą w uszach
szeleszczą ciężkimi pancerzami
jak utrata zmysłów
słyszę twój głos
słyszę różne głosy

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-07-14 20:01:56

Ten wiersz przeczytano 458 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie