Głód
Kiedyś byłam głodna dotyku
Spragniona bliskości
Patrzyłam troskliwie na chmury
Mleczne owieczki
Siedziałam u brzegu rzeki
Pytając o Ciebie spadające liście
Uschnięte jak moje wiśniowe usta
Bez odpowiedzi zasypiały na piasku
Wody ubywało z dnia na dzień
Teraz jest tylko duży dół
Wiatr liczy odstające żebra
Oprócz głodu i pragnienia
Jest przy mnie bezsenność
Kołysze błękitnym pastwiskiem
Głaszcząc promieniami słońca
Ostatni kasztanowy włos
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2020-01-17 22:39:16
Ten wiersz przeczytano 1357 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Kocham poezję właśnie za takie dzieła. Za przelewanie
serca. Za Prawdę. Tą pisaną przez duże "P".
Co tu dodać, mi się podoba. Poruszający,
zastanawiający. Z lekką ręką daję punkt:)
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dotkniętego:)
Poruszający przekaz. Miłego dnia:)
Za BaMal
Pozdrawiam :)
Bywają i takie sytuacje czy to w życiu czy w miłości.
Myślę, że Basia dobrze zinterpretowała, msz dobry
wiersz,
nawiasem mówiąc też mam kasztanowe włosy,/no chyba, że
je przefarbuję:))/ no i z bezsennością też bywam
zaprzyjaźniona, pozdrawiam Klaudio serdecznie:)
Ślad pamięciowy pozostawiony na piasku odcisnął piętno
na psychice peelki Czas nie uzdrowił tej miłości tylko
pozwolił jej umrzeć
Jest jeszcze nadzieja na przyszłość bo wnioski czas
wyciągnąć pozdrawiam