GŁOS
znów głos zawołał
o płacz o ciszę o smutek
huczy za progiem
w strumieniu w kamieniu
przeciągle...
zagłuszę go deską
do okna przybiłą
w dym puszczę spod pieca
do góry do wiatru
przepędzę krzyk echa
za szczyty skąd przywiał
przypomnieć ucichłe
że gdzieś coś
uśpione...
i wsłucham w muzykę
szumiących winograd
skieruję wzrok krótki
w błękity ku słońcu
w pień dębu twarz wtulę
sok żywic smakując
z nim całym ja cały
się stopię
poczuję...
rytm tętna smak życia
rozerwę łańcuchy
skarlałej przeszłości
- wyprzątnę mieszkanie!
poszukam na strychu
gdzieś w skrzyni bądź kącie
w pajęczyn uścisku
uśpiony głos wołań...
o śmiech o śpiew i radość
Komentarze (14)
Smutki niech zginą ,oczyścić duszę,wspomnienia niech
płyną.Pozdrawiam
Smutki precz,walczmy o radość o śmiech i śpiew gdy
oczyścimy duszę tak właśnie będzie,bardzo ładny
wiersz.
Czasem trzeba rozerwac lancuchy przeszlosci i
wysprzatac mieszkanie. Ladnie powiedziane.
Zasłonić co smutne, wymowną treścią przyszłości...
ładnie brzmią słowa w zgrabnej formie poetyckiej.
podoba mi się wymowa i klimat.Pozdrawiam
Razem z Tobą zawołam "o śmiech o śpiew i radość"!
walka smutku i radosci w cieniu "skarlalej
przeszlosci"..bardzo ciekawy obraz uczuc ktore toba
miotaja....
Każdy powinien uprzątać swoją duszę i czynić ją wesołą
i radosną... Piękny wiersz...
"Precz smutki niech zginą, wspomnienia niechaj płyną,
obsiądźmy ogień wkoło, z piosenką wesołą!" - to chyba
ten klimat? Jestem za.
Tak ,nawet najsmutniejszy smutek musi miec swoje
granice,bo inaczej nas spali,trzeba powoli go
pokonywac jednocząc się np. z przyrodą aż do radości
,śmiechu... ładnie
O śmiech-o śpiew-o radość..możemy pobudzić za każdym
razem swój głos..wiersz ładny i ciekawy..powodzenia
Podoba mi się. Super!
uspokaja i koi twój głos uśmiech zostawiając w nas
:)))poz.
Piękny Twój głos To tęsknota pragnienie zachwycił mnie
wiersz w formie i słowie Dobre pióro Na tak!