Głowa w chmurach

Z podziwem i uznaniem o Twoim wierszu. Wdzięczna
jestem za cenne uwagi, z serca dziękuję i wiosennie,
cieplutko pozdrawiam :)

ooo... ognista to tajemnica, narowista dusza,
rozpędzone w namiętnym galopie serce... świetnie :-)

jest emocja i śpiewa impresja Dobrze jest i pięknie:)

a potem...Czułam, że piękne drzewo żyje, gdy wiatr
przeciągał przez nie; wówczas
ściskałam bardziej nogi i przytulałam otwarte wargi do
kosmatego karku gałęzi.

Na drugiej bym poprzestała :)

Dziękuję za uwagi i komentarze.
Misiu - to zamierzona taka niby gra słów, proza
poetycka - czysta (ukłon, hołd dla Mistrza) i
prozaiczne (przyziemne) wnioski moje.
Mariat - zgoda trochę mało rymu(wyobraźni/ wizję - no
trzeba mieć istotnie wyobraźnię, aby dopatrzeć się -
trochę bzyczy koło rymu) W pierwszej wesji było -
prozaiczny wytwór mojej wyobraźni wypaczył zapewnie
obraz Mistrza wizji ( może być też jaźni), ale za dużo
byłoby Mistrza. Niech już zostanie z bzyczeniem.
Kraterku - dzięki rozdzieliłam to zet. Trochę w tym
szale ( oczywiście aluzja do Podkowińskiego)
straciłam z muzą głowę. Pozdrawiam i przepraszam za
sporadyczne komentarze (jestem trochę zagubiona),
postaram się odnaleźć.

wydaje mi się, że w pierwszej zwrotce proza i
prozaiczny są zbyt blisko siebie, w drugim przypadku
lepiej by pasował wymiennik

Przyjemnie się czyta! Pozdrawiam!

Bardzo fajny wiersz :)

Dobry wiersz. Czyta się go płynnie i lekko. Forma
wiersza dobra. W ostatniej zwrotce rymy zgrabnie
dopasowane.

Choć troszeczkę w pierwszej rymu przymało to w drugiej
wszystko cudownie zabrzmiało.