[głucha cisza huczy dokoła...]
Tym, którzy potrafią mówić naprawdę.
głucha cisza huczy dokoła
w milczeniu
przeżuwamy dni jak spleśniały chleb
milczenie złotym cielcem
milczenie ołtarzem
cisza dzwoni dokoła
w milczeniu
pełzniemy przez bagnistą codzienność
milczenie światłem i ciemnością
milczenie ogniem i wodą
a słowa blakną skrzypiąc w zawiasach
- nienaoliwione
oleum infirmorum
autor
Aczkolwiek
Dodano: 2008-01-15 10:02:11
Ten wiersz przeczytano 461 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Trudno Cię zrozumieć. Ale często problemy emocjonalne
prowokują nas do słów niechcianych... lub też kiedy
nie chcemy być rozumiani, piszemy zawile.