Głuche odgłosy zamilkną
Głuche pukanie do świata bram,
Ile musze jeszcze znieść bolących ran,
Ile jeszcze szukania czy to tu, czy to
tam,
Głuchy odgłos rozmyślania,
Może ślepy cel prawde zasłania,
A może umysł faktycznie prawde dogania,
Czy to istota trwania,
Człowiek gubi sie w życiu swym,
Lecz głuche odgłosy wkońcu zamilkna we
wszystkim tym,
Tym co niechciane czy zbyteczne,
Tym co lubiane czy konieczne,
W tym co kochane i wieczne,
Bo wieczne jest to ze człowiek i świat sie
zmienia,
Bo wieczna jest miłość i cheć dażenia,
Żeby osiagnać cele i marzenia...
autor
Zipek
Dodano: 2008-06-08 04:12:55
Ten wiersz przeczytano 731 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
"moze ślepy cel prawdę zasłania" .......
jak często gnamy ku rzeczom nie ważnym,omijając po
drodze istotę życia.
ponoć człowiek rodzi się głupi i głupi umiera.
ten wiersz przemawia do mnie.