głuchy telefon

Żyję świadomością dni,
że komuś zależy na tym żeby ze mną rozmawiać, spędzać czas..
Rozmawiałem z nią wczoraj, krótka, ale fajna rozmowa,
w głowie mam złudzenie, że komuś na mnie zależy.
Nie miała czasu, więc umawiam się z nią na późniejszą godzinę,
ale co się okazuje ze względu na okoliczności nie mogę zadzwonić
i piszę, że porozmawiamy jutro,
jakby miało to dla niej jakieś znaczenie.
Dalej wszystko się układa.
Dzwonię następnego dnia..
nic się nie stało, nie mogła odebrać.
Po dwóch godzinach znowu próbuję,
ale myślę, że nie odebrała bo nie wzięła telefonu..
przecież można zrozumieć.
Dzwonię znowu, teraz już nie mam wymówki,
ale wiem, że nie poddam się.
I znowu
i znowu.
Aż w końcu odbiera brat i mówi, że siostra jest w sklepie.
W nadziei na rozmowę mówię mu,
że zadzwonię za pół godziny, jak wróci.
Z niecierpliwością odliczam czas, każda minutę..
kiedy dzwonię na 60 procent jestem pewien,
że odbierze, ale tak nie jest.
Zaczynam zastanawiać się, co robię źle?
Może z prywatnego, wtedy już nie ma odwrotu,
nie to zbyt perwersyjne.
Ostatni raz… i nic.
Wtedy już nie myślę co powiedzieć kiedy odbierze,
bo niby po co?, do siebie?
Zaczynam zdawać sobie sprawę,
że albo nie chce odebrać, albo ze mną jest coś nie tak.
Nie odebrała.. ale to nie jest jeszcze najgorsze.
Nadchodzi nowy dzień i już wiem, że nie mam siły na więcej.
Z ostatnią nutką nadziei dzwonię ostatni raz.
I właśnie w tym momencie ona nieświadomie odbiera i pyta:
dlaczego jestem smutny?
A ja co mam powiedzieć? bo nie odebrałaś?
Nie!
oboje milczymy pozostaje tylko… głuchy telefon.

autor

monciaa.

Napisany: 2009-08-12 Dodano: 2009-08-12 22:59:51

Ten wiersz przeczytano 735 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Toniczny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie