głupi upór
przepraszam
ze zapomniane drogi do ciebie
że ścieżki wszystkie zarosły
że deszcze rozmyły ślady
a śniegi zakryły bruzdy
przepraszam
za listy twoje dawno spalone
za nie odwiedzone miasta
za mój upór głupi
za serce co boli
zmarnowany trud nasz wspólny
drzwi zamknięte złamany klucz
nie policzone już schody
świece dawno pogaszone
pocałunki które wyschły
smutne oczy zaszły łzami
przepraszam
że to wszystko
nie ocalone od zapomnienia
autor
TES
Dodano: 2019-10-07 23:10:12
Ten wiersz przeczytano 640 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Czytelny żal. Upór (zwłaszcza głupi) często niszczy
uczucie. Czy w drugim wersie nie miało być "za" w
ósmym
"nieodwiedzone", a w trzynastym "niepoliczone"? Miłego
dnia:)
Bywają jednak w życiu chwile, które chcemy zapomnieć.
Pozdrawiam serdecznie :)
tyle rzeczy i tylu ludzi chcielibyśmy ocalić od
zapomnienia...