Głupiec zwycięzca

Skóra węża, ciało drzewa,
zygzaki na korze, oznaki szczęścia w miłości na chemi.
Lewiatan się nadmuchał, odsmażył w morzu, żona dewiacja poszła do fryziera, teraz jest trwała,
jak meduza w makijażu podnieca.
Grają w odwrócone karciane symbole, Chrystusem i apostołami.
Ich syn głupiec z arkanów zszedł z drzewa, obdarł ze skóry smoka i w nią przyodziany zawisł na krzyżu.
Maria Magdalena dlugo czekała rozgrzana później chłodna a na końcu zimna, teraz pod szatą nie ma już ciała.
Oczyszczona w duchu dotyka światła na skrzyżowaniu drewnianych pali.
Zwycięzcy tego świata ożywiają krwią w alei męczeństwa, wrastając korzeniami w naszą drogę.
Głupiec umiera by żyć.
Przemów do nas Chryste przez to milczące drzewo.

autor

pro-gnostyk

Dodano: 2010-05-13 12:09:58

Ten wiersz przeczytano 567 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie