Gniew

Gniew zamyka mnie na świat,
puste słowa dookoła mnie,
nie słyszę nic, odchodzę w dal,
szukając swojego miejsca.

Jednak nie ma go,
po prostu przepadło,
wszystko w co wierzyłam obróciło się pył,
uleciało jak kryształowy motyl,
skąpany w blasku jesiennego słońca,
wśród kolorowych liści jakie zerwał mocny wiatr.

Ściskające serce z piersi chce wyrwać się,
uciec jak najdalej, jakby nigdy go nie było,
pochowany w grobie Twoich dłoni,
oddanych mogile każdego dnia.

autor

misslena

Napisany: 2009-10-13 Dodano: 2009-10-13 15:09:09

Ten wiersz przeczytano 770 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie