Gniewny wiersz

Serce me szybciej zabiło,
W żyłach wartko płynie krew.
Nic nie będzie, wszystko było!
Gniew znów czuję - tylko gniew!

Prawdę mielą kłamstwa młyny,
Nieprawości nigdy dość!
Żal za myśli me i czyny
W krystaliczną sprzęgam złość!

Ponad góry, miasta, lasy
Już się wznosi okrzyk mój,
By od dziś po wszelkie czasy
Burzyć życia ład i znój!

Prosto w śmierci niezawiłość
Płynie życia mego łódź...
Gdzie jest szczęście? Gdzie jest miłość?
Czemu smutek muszę czuć?...

Jednak głośno się zaśmieję
Mimo smutku i łzom wbrew!
Ból już znika, żal ciemnieje,
W sercu znowu płonie gniew!

Pośród nocnej ciszy stojąc,
Żegnam cienie dawnych mar...
Swoje troski złością kojąc,
Gniewnie ruszam w szczęścia czar!

autor

romantyk123

Napisany: 2015-05-07 Dodano: 2015-05-08 23:04:14

Ten wiersz przeczytano 653 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie