Godność
Uschłolica starowinka
źle wspomina przeszłe burze.
Smutkiem szarzy oczodoły
-czas zatrzymał się na dłużej.
Rozgraciła te wspomnienia,
z których bezsens młodolecia!
Nie te szkoły , nie te plany,
nie ten ustrój, aż do zejścia.
Jej przeharowane życie
burza zmarszczek wzrok przesłania ...
Jedna radość się jej zdaje,
chęć godnego umierania.
Tym razem wiersz z elemantami tylko neologizmów.
autor
tajga
Dodano: 2008-09-17 00:09:49
Ten wiersz przeczytano 749 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
smutne, jesli patrząc sie wstecz nie można przywołać
pieknych wspomnień...bardzo poruszający wiersz, jeden
z lepszych , które dzisiaj przeczytałam
Smutny bilans życia, jego beznadziejność i dramat
wewnętrzny człowieka.. czekanie na śsmierć. Mądry ,
dobry wiersz.
Smutną starość pokazujesz... tylko jedna radość,
przykra to radość jej została. Wiersz intrygujący.
Wiersz skłania do refleksji nad toczącym się wokół nas
życiem, nad tym, jak szybko przemijamy... dobry ;)
W ładną poetycką godność ubrałaś swoją starowinkę,
gratuluję pomysłu i wykonania.
Język trochę mniej czytelny, ale za to dość ciekawy?
:-)
Wiersz wprawia w zadumę nad przemijaniem .
bardzo piękne przenośnie użyłaś charakteryzując
przemijanie tej starowinki, i marzenie, aby życie
przeharowane, wynagrodziło godnym umieraniem.
Zadumałam się nad wierszem...Sporo prawdy w nim
napisałeś...Dobry i ciekawy wiersz