Goliat

Nie jestem w stanie wygrać z Goliatem
On za mocno iskrzącym jest płomieniem
Progi wiary mojej za odłegłym dla mnie swiatem
Bym mogł iśc tam po ziemii z której wyczuwam drżenie

Otacza mnie słabośc w swietlanych szatach
Z ktorej wyczytac mozna strach
Daleko tam pojawia mi się nie wielka postac skrzydlata
Lecz zaraz znika i pozostaje symbol pustki -złotowłosy piach

Karą jest dla mnie błądzenie po wyobraźni
Ona przedstawia mi coraz to nowe błedne obrazy
Na których kwitnie miłośc nie uciekająca od bojaźni
Co osadza się w zakamarkach smutnej twarzy

Ciężko przekazac komuś istote swojego myślenia
tak by była ona czysta i niewinna
I by nie była wyzbyta od natchnienia
Bo bez niego jest sztuczna i- inna

Można lsnić jak brylant wyjęty z księzyca
i włożony w otchłań napiętych od deszczu chmur
Chciałbym wzniecić ogień co moją jest tajemnicą
Lecz tajemnica ta ma pełno niezałatanych dziur

Nie chcę marzeń swoich zestrzelić z armaty
Ale wiem tez ze nie potrafie zdobyć wysokich górskich szczytów
Nie jestem równięz w stanie wygrać z Goliatem
i odgadnąc kolejnych rozdziałow swojego bytu.

autor

TRUEposh

Napisany: 2004-09-15 Dodano: 2004-10-16 05:24:18

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie