góry

Niezwykle obrazowy, nic dodać nic ująć :) Pozdrawiam
serdecznie +++

b.ładnie
udanego tygodnia, Agnieszko :)

Dzisiaj miałem okazję poczuć blisko góry, więc kolejny
raz powracam refleksją do Twojego wiersza i rozbudzam
przy nim wyobraźnię.
Pozdrawiam:)
Marek

Pasja do gor, do zdobywania ich szczytow, wiele
pochlonela ofiar, a oni dalej ida i ida, na szczyt,po
przygode z wiatrm w pogoni.
Podoba sie wiersz. Pozdrawiam serdecznie.:)

Bluszcz bardzo dobrze oddała to co poczułem,pozdrawiam

Ta miłość i pasja zabrała wielu. Podoba się bardzo.
Pozdrawiam :)

Spalone skrzydła sugerują upadek alpinisty.
I tak bywa. W pogoni za coraz mocniejszymi doznaniami
czasem człowiek ryzykuje własne życie.
Pozdrawiam serdecznie. :)

Ocena niedawnej tragedii. Przykro,ze tak się stało.
Pozdrawiam.

Za Mariat pozwolę sobie.
Pozdrawiam :)

Ach, te gory, z przyjemnoscia zostawiam punkt;)

Zatrzymujący wiersz, przypominający o niedawnych
wydarzeniach.
Ciekawi mnie w Twoim wierszu ta częstość stawianych
kropek między słowami, pozdrawiam serdecznie :)

Jestem z Mazur, ale górami jestem zachwycona.
Pozdrawiam.

Idą bo góry stały się ich pasją,
gotowi tam nawet zgasnąć!
Pozdrawiam!

Sugestywnie.
Pozdrawiam niedzielnie :)

Zimna ocena ostatniej tragedii.
Ludzie na granicy życia i śmierci góry zdobywają, zbyt
często umierają i rodziny (żony z dziećmi) w bólu,
żalu, często w biedzie zostawiają.
Po co rodziny zakładają? Pozdrawiam. Miłego wieczoru
;)))