Gorzka wiosna
Nigdy nie poznam
wszystkich gałązek na drzewie.
Zatrzymuję wzrok na pierwszych
kwiatach i odmierzam czarny czas.
Wciąż oczekuję małego cudu,
ale powietrze przerzedza się.
Niedobrze. Wielkie krople
wypełniły dom - świat płacze.
Moje buty stoją przy drzwiach.
Są bezbronne jak dwa śpiące kotki.
Zabrakło ciepłego deszczu,
aby dojrzeć ponownie
Komentarze (13)
Ostatnie cztery wersy szczególnie!
Pozdrawiam :)
Poruszający smutny wiersz - jesteśmy bezbronni ...
pozdrawiam serdecznie:-)
Buty poruszają. Moje też smutne, bezbronne :(
Pozdrawiam :)
Poruszający wiersz. Pozdrawiam :)
No niestety, smutna tegoroczna wiosna.
"Moje buty stoją przy drzwiach.
Są bezbronne jak dwa śpiące kotki."
Ładnie.
Poruszająco. Pozdrawiam autorkę:)
Smutny przekaz skłaniający do refleksji nad istotą
naszego życia.
Pozdrawiam.
Marek
To prawda, gorzka ta wiosna, zamiast cieszyć
pozamykała nas w domach:) trzeba wierzyć, że
przetrwamy:)
Smutkiem napełnia wiersz
Pozdrawiam
dobrze oddany smutek i bezradność.
Smutna bardzo refleksja, pozdrawiam serdecznie.
Czuje sie ciezar smutku.
Moze nadejdzie ten "deszcz"?
Pozdrawiam serdecznie
Poruszające słowa pozdrawiam