Gość w dóm

opowiadanie gwarowe

GOŚĆ W DÓM

Ten dzień wilijny trudno jej będzie zabocyć.
Zacena jak co dnia o sóstej w kościółku na Górce u Matki Bozej Nieustającej Pomocy.
Pytała o pomoc coby jako przezyć , te syćkie dni ftore jej Pon Bóg podarowoł.
Pote w piekarni nakupiyła syćkiego i upominek do Krakowa, bo to przecie wstyd ze nie zdązyła
do tyj pory podziękować osobiście,za telom pomoc przy ksiązce.
Pote przysła du domu ,syćka jesce spali jak zwykle.Narzła drzewa na maszynie coby było
na święta na podpołke do pieca i w piwnicy do polenio w centralnym piecu.
Pote zrobiyła plan jako się ze syćkim uporać...Niby nie duzo ludzi, ale ta sama co zwykle robota.
Warzenie,piecenie, polenie,mycie.Zacena od ubieranio choinki,u Góroli choinke ubiero się we wilije na znak
ze kóniec adwentu i Narodzenie Malućkiego Zbawiciela świata.Bez cały cas wyzierała ze może się ftory osoto i jej, choć krapke pomoze, ale się nie dockała.Przygotowała syćko sama.
Bazyło się jej ze tego roku wilija będzie spokojno tako
według zyceń syćkik bliskik i dalekik, ale haj, zawse musi diaboł ogonem zakręcić i narobić mątu.
Mamo usłysała zrób wilije, ale bez modlitwy i bez łomanio się opłatkiem
i bez zyceń coby tyz gościa nie urazić i coby się nie pocuł urazony...Jakoz, to pedziała matka
mom się wyrzec Pana Jezusa przecie, to wiecerzo z okazji Jego urodzin lepiej zjem sama, a ty wynieś wiecerzom
na góre i zjedzcie razem.Cosi ścisło jom we wnuku i dech zaparło
co tfu posła z izby coby nik nie widzioł ze je zawiedziono tym co usłysała od córki i coby się
uspokoić..To juz po wiliji pomyślała, ale po jakimsi casie zjadły jom razem z córkom, ale
trudno było jom jeść...
Śtuderowała pote ze przecie gość w dóm, to Bóg w dóm,...ale może się okozać ze nie zawse.
Legła zaroz, bo krzyze bolały jak fras i nogi i ręce, troche sie od rania uchodziyła, a tu jesce Pasterka.
Trza iść przeprosić piyknie Malućkiego Pana Jezuza ze tak, choć jako wychowala tom swojom córke.
Zmorzyło jom wartko usnena, śniyło się jej ze jej córka razem ze swoim apsztyfikantem klęcom w śniegu
ręce majom z tyłu zawiązane, a może recioskami zamknięte.
Zgibajom się oba jednako roz w jednom strone do śniega ,roz w drugom strone
w lewo i prawo i bierom śnieg do gęby,a kie nońdom w, nim skałe abo kawołek lodu
plujom, nim prosto w płot ftory ogrodzo cosi, pewnie kaplicke z Małym Panem Jezusem..
Nie widziała jej, ale było jej przykro ze zaś ni ma miejsca dlo Niego,
już od dwóch tysięcy roków w niejednym cłecym sercu i dusy.
Ni miała nigdy zaufanio do ludzi co ni majom Pana Boga w sercu i pocuła strach, jaki, to będzie
tyn świat ftory młodzi budujom we wtorym nie będzie Pana Boga.Usłysała skądsi zogłos
Boze odpuść, im, bo nie wiedzom co cyniom i mnie tyz odpuść Panie Boze popytała po cichućku....

autor

skorusa

Napisany: 2009-12-25 Dodano: 2012-01-25 18:28:59

Ten wiersz przeczytano 630 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie