Gość na złość

Puk stuk
zapukał do mych drzwi
odważnie
czy on ze mnie drwi
strach
siejący wszem spustoszenie
stop
nim wejdziesz okaż swe zaproszenie

stuk puk
nadal stoi u drzwi moich
wytrwaly zawistny w poczynaniach swoich
wie że drogę mu sama utorowałam
jednakże poddać się mu
nie nie obiecywałam

Puk
a stukajże swym diabelskim ogonem
lecz nie licz że wyjdę do ciebie z pokłonem
bo jakoś życia mi się od tak zachciało
a wszystko inne gdzieś w swiat uleciało

Stuk puk
stuk puk
i nagle cisza głucha
odeszło
nikt nie szepcze nic do mego ucha
odeszło
a jednak strach pokonałam
wygrałam
choć jeszcze wczoraj tak się go bałam!

autor

Margoott

Dodano: 2006-09-12 20:26:52

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie