GOTUJĘ BIGOS

bigos to męskie zadanie
gosposi dałem dziś wolne
żeby spokojnie w samotności gotować bigos
rozmyślam
z radia płyną nastrojowe kolędy

gotuję bigos
starannie kroję składniki w równe kosteczki
za oknem pada śnieg
och! jak ja kocham te święta
dla tego śniegu i tej tradycji zrezygnowałem z wycieczki
bo miałem polecieć tam gdzie śnieg nigdy nie pada

gotuję bigos
pada śnieg
zamarzło kilkoro bezdomnych
bieda jest wszechobecna jak śnieg
mój dom jak widać omija ona starannie

gotuję bigos
pada śnieg
rozmyślam
jakże ci biedni ludzie są nachalni
moja uboga sąsiadka szukała u mnie pomocy i wsparcia
wysłuchałem ją cierpliwie i grzecznie
chociaż nudzą mnie takie banalne historie
brak pracy głodne i chore dzieci

gotuję bigos
moja elegancka kuchnia napełnia się aromatycznym bigosianym zapachem
złoszczę się
gdzie rzesz są ci którzy powinni pomagać biednym i pokrzywdzonym?
czyżby wolontariusze i społecznicy byli zbyt leniwi i mało zaradni?
czemu PCK nie pomaga wszystkim?
czemu ktoś nie pomoże mojej nieszczęśliwej sąsiadce?
dlaczego ludzie są egoistyczni i samolubni?
czy będą następcy Matki Teresy i Marka Kotańskiego?
pytania mieszają się jak składniki mojego bigosu

gotuję bigos
pada śnieg
mówią że Święta Bożego Narodzenia to Święta miłości i pojednania
w takim razie to szczególnie moje święta
ja mam bardzo dużo miłości
bo tak bardzo kocham moje pieniądze
kocham swoje zasobne konto w banku
kocham rzeczy drogie i ekskluzywne
ja nawet kocham kobiety ale tylko te piękne i uległe

gotuję bigos
pada śnieg...

autor

Lolcio

Dodano: 2005-02-27 09:14:40

Ten wiersz przeczytano 1388 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie