Gra świateł

Jest jedyne miejsce gdzie moge być i będe szczęśliwa...

Nie zabierze Mi nikt tego widoku
Siedząc o zmroku patrze...

Na strumień błękitny co nad ma głową płynie,
Gdzie jasne i ciemne oblicza widnieją,
A na ich postaci lśnią ciała niebieskie.
Swym pięknem i urokiem się do mnie śmieją.

Na wodzie magicznej puchowe obłoki,
Anielskie światła,
Bajkowe promienie...
Rozkosz kolorów,
Słodka igraszka,
Jak tęcza do życia,po deszczu sie budzi.
Fiołkowe oczy,
Rumiane poliki,
rózowe usta,
Szkarłatny płomień.
Wciąż taki sam,a jednak odmienny.
Jutrzenką powstaje,wieczorem odchodzi.
Powiedziałbyś śmierć to światła,
Nierówny los życia.
Co daje,a w zamain zabiera.
A jednak to życie co codzień umiera w kolorach i barwach wyraża uczucia.
W nich cisza niebiańska zamknieta.
Tragedia w pieknie umiera...

Lecz niema wszystkiego naraz

autor

black rose

Napisany: 2006-06-30 Dodano: 2006-08-26 23:37:20

Ten wiersz przeczytano 803 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie