Grad Diabelskich Strzał

Z czerni łąk rozpaczy
czerwonawej mgły
aury, której nie zobaczy
ten, co szczerzy kły.

Tuż przed horyzontem
smukły wieje grozą
kształty jakby wątłe
upiorami schodzą

jeźdźców orszak moru
wschodzi sierp srebrzysty
a z wymarłych borów
nokturn uroczysty.

Już się gwiazdy ułożyły
w mgławic krwawy legion
z oczodołów ożywiły
skry w koszmaru jedność.

Armia piekła zrodzona z grzechów ludzkich.
Mrowie bełtów ze spermy złej i wódki.
Na ulicach miast orkowie i gobliny
wciąż skąpani są w urynie własnej winy.

Gdy nadejdzie czas i burza strzał zasłoni
nikły słońca błysk nie zbudzi ciał w agonii.
Kiedy spłynie rzeka, kiedy pęknie tama
zatorami śmieci co trwają w kanałach.

Zapłaczą łupieżcy swój ostatni raz.
Rurą do komory znów się skłębi gaz.
Zbroję metalową straż już przyodziewa
łańcuch uniesiony, gdy się nie spodziewasz.

Zabiorą artefakty i zasieją solą
ziemie urodzajne modląc się za wolą.
Ból zastąpi rozkosz kramów alchemicznych
rozkład pustych grobów kończy sąd uliczny.

autor

Wiwern

Napisany: 2014-10-24 Dodano: 2014-10-24 12:01:58

Ten wiersz przeczytano 932 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie